سرمایه‌گذاری و توسعه صنعت کاشی و سرامیک در ایران

در سال‌های گذشته، کشورهای ایتالیا، اسپانیا و ترکیه رتبه‌های اول تا سوم تولید و صادرات کاشی را در اختیار داشتند. اما در حال حاضر با ورود محصولات چینی به عرصه رقابت، جایگاه سوم این کشورها تحت تأثیر قرار گرفته است. ایران در این میان جایگاه قابل توجهی نداشته و تا قبل از سال ۱۳۳۹ تولید کاشی در ایران، علی‌رغم پیشینه هزاران ساله، به صورت دستی و سنتی انجام می‌شد.

امروزه میزان سود و ارزش افزوده کاشی و سرامیک تولید داخل کشور حدود ۴۰ درصد از قیمت تمام شده را تشکیل می‌دهد، اما سود حاصل از صادرات این محصولات بسیار کمتر و در حدود نصف سود داخلی است. با این حال، صنعت کاشی و سرامیک به سرعت در حال گسترش است و کشور برای جذب این میزان تولید، آمادگی لازم را ندارد. وجود منابع کافی انرژی و مواد اولیه داخلی و بازارهای مناسب در کشورهای همجوار، نیازهای اولیه برای رشد و پویایی این صنعت را فراهم می‌کند.

از سوی دیگر، سابقه فرهنگی ایران در تولید کاشی با طرح‌های زیبا و چشم‌نواز، زمینه فرهنگی و تاریخی قدرتمندی برای توسعه این صنعت ایجاد کرده است. زیبایی کاشی در طرح و نقوش آن نهفته است و سابقه فرهنگی موجود می‌تواند به قابلیت محوری تبدیل شود. ایجاد رقابت و راهکار توسعه صادرات، استراتژی مهم کشور در سال‌های اخیر بوده است.

عمده‌ترین دلیل موفقیت این صنعت، سابقه خوب و وجود منابع اولیه و انرژی مناسب در کشور است و صنعت کاشی و سرامیک به عنوان یک صنعت انرژی‌بر مطرح است. تاکنون این صنعت با حاشیه سودی در حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد، یکی از صنایع پرسود کشور بوده و با توجه به افزایش ظرفیت تولید، در حال گذر از وضعیت سابق خود است. یکی از مزیت‌های مهم صنعت کاشی و سرامیک در کشور، دسترسی بیش از ۹۰ درصد به مواد اولیه داخلی است که موجب کاهش وابستگی به واردات و مشکلات ناشی از آن می‌شود.

صنعت کاشی و سرامیک به راحتی می‌تواند خود را با سلایق مختلف مصرف‌کنندگان هماهنگ کند و رنگ، اندازه و طراحی محصولات را تغییر داده و بسته به نیاز بازار، محصولات جدیدی تولید نماید.